czwartek, 7 grudnia 2017

Zaburzenia elektrolitowe - MAGNEZ

HIPOMAGNEZEMIA

< 0,6 mmol/L

Przyczyny:
- utrata przez przewód pokarmowy, poliuria
- niedożywienie, zaburzenia wchłaniania
- alkoholizm

Objawy:
- drżenia, ataksja, drgawki, oczopląs
- EKG: wydłużenie odstępu PQ i QT, obniżenie ST, odwrócenie T, spłaszczenie P, poszerzenie QRS, towarzyszy hipokaliemii
- Torsades de Pointes - ZK

Leczenie ciężkiej lub objawowej hipomagnezemii:
- 2g 50% siarczanu magnezu (4ml)
        20% siarczanu magnezu (10ml)
                i.v. w ciągu 15 min
                                    1-2 min w TdP
                                    10 min w drgawki

HIPERMAGNEZEMIA

> 1,1 mmol/L

Przyczyny:
- niewydolność nerek
- jatrogenna

Objawy:
- osłabienie, splątanie, depresja oddechowa
- blok A-V - ZK
- EKG: wydłużenie odstępu PQ i QT, spiczaste T

Leczenie (> 1,75 mmol/L)
10% chlorek wapnia 5-10 ml, powtarzalnie
wspomaganie oddechu jeśli to konieczne
diureza forsowana: 0,9% NaCl + Furosemid 1mg/kg i.v.
hemodializa

niedziela, 5 listopada 2017

Zaburzenia elektrolitowe - POTAS

HIPOKALIEMIA

160mmol/L w komórce
3,6-5,3 mmol/L w osoczu

Przyczyny:
1. Zasadowica (jeśli hipokaliemia nie jest spowodowana zaburzeniami kwasowo-zasadowymi to może towarzyszyć jej kwasica)
2. Czynność nerek:
- początkowa niewydolność nerek - zwiększone wydalanie K - hipokaliemia - liczba czynnych nefronów ~ 10%, wydalanie moczu <500 ml/24h, przesączanie kłębuszkowe (GFR) < 15 ml/min - hiperkaliemia - hamowanie ATPazy - przemieszczanie K poza komórkę
- zapalenie nerek - hipokaliemia - zwyrodnienie wodniczkowe - wielomocz - zmniejszenie wydalania K z moczem
- alkalizacja moczu, diuretyki
3. Głodówka, anoreksja, biegunki, wymioty
4. Hormony, leki:
- Zespół Cushinga, hiperaldosteronizm (aldosteron stymuluje wydalanie potasu)
- Insulina - przesuwa K do komórek wraz z wodą - obrzęki
- Kortyzol, Prostaglandny, Kortykosteroidy, Leki przeczyszczające - wydalanie K z moczem
- leki moczopędne (diuretyki tiazydowe, tiazydopochodne, pętlowe, diuramid), aminoglikozydy, zioła chińskie - wydalanie K z moczem
- beta-agoniści (salbutamol), izoprenalina, inhibitory fosfodiesterazy (sildenafil) - przesuwanie K do komórki

Hipokaliemia rzekoma:
- 20 min po podaniu insuliny, leków beta-adrenergicznych, witaminy B12, zatrucie solami baru, leczenie ostrych nowotworów
- utrata przez nerki, przewód pokarmowy i równowagę kwasowo-zasadową

Rozpoznanie:
- wielomocz, zatrzymanie moczu, obrzęki hipotensja
- hyperpolaryzacja - zmniejszenie pobudliwości
- apatia, senność, brak koncentracji, pobudzenie/osłabienie
- adynamia,  niedowład
- nadmierne pragnienie, wzdęcia, zaparcia (<3,5)
- nietolerancja zimna, upośledzenie smaku
- porażenie mięśni (nawet mm. oddechowych) <2,5)
- tachykardia, A-V II stopnia, SVT, VT, Torsades de Pointes, ekstraasystolia, nagła śmierć sercowa (<2,5)
- skrócone i obniżone ST, spłaszczone i odwrócone T, pojawia się i powiększ U
- nasila toksyczność digoksyny, glikozydy nasercowe hamują pompę sodowo-potasową


Leczenie:

1. Magnez 2 g w 10 min przy TdP
                         w 1-2 min w ciężkiej hipomagnezemii (<0,6 mmol/L)
                         w 250 ml 0,9% NaCl w 10-20 min przy zatruciu glikozydami

Przeciwwskazania: miastenia, upośledzenie nerek

2. PWE lub mleczan Ringera

3. Chlorek potasu (w zasadowica), węglan, cytrynian, octan potasu (w kwasicy)
                              20 mmol/h w stężeniu < 40 mmol/L
zagrożenie NZK - 2 mmol/min przez 10 min, potem 10 mmol/5-10 min
rozpuścić w 50-100 ml 0,9% NaCl
dzieci: powolny wlew pod kontrolą EKG 0,5 mmol/kg/h KCl max 2-3 mmol/kg


HIPERKALIEMIA


Przyczyny:
1. Kwasica: spadek pH o 0,1 powoduje wzrost stężenia potasu w osoczu o 0,1-1,2 mmol/L
2. Czynność nerek: chorobom nerek i mocznicy niemal z reguły towarzyszy wzrost ciśnienia i kwasica
3. Rozpad komórek: oparzenia, zmiażdżenia, zanik wątroby, zapalenie trzustki, rozpad białek lub glikogenu, aktywność fizyczna
4. Hormony i leki:
- Choroba Addisona
- glukoza przesuwa potas do osocza
- wlew potasu
- NLPZ: hamują produkcje prostaglandyny i uszkadzają nerki
- diuretyki oszczędzające potas (trimetoprim, mannitol, 5% glukoza)
- leki przeciw nowotworowe na białaczkę
- beta-bloker, alfa-agoniści
- inhibitory RAA (inhibitory konwertazy angiotensyny - captopril, antagoniści receptora angiotensyny - walsartan) - hamują aldosteron

Hiperkaliemia rzekoma:
- białaczka
- trombocytoza
- transfuzja krwi konserwowanej


Rozpoznanie:
- wielomocz, hipertensja, hiperglikemia, hipotonia
- potencjał coraz mniej ujemny - zwiększa się pobudliwość - przekroczenie wartości progowej - komórka zupełnie nie pobudliwa
- apatia, splątanie, osłabienie
- adynamia, drgawki, wiotkie porażenie mięśni (nawet oddechowych)
- szara skóra, metaliczny posmak
- bradykardia, pobudzenia dodatkowe (7,5 mmol)
- VF - asystolia (9 mmol)
- blok A-V I lub /II stopnia, VT
- szerokie i spłaszczone P, poszerzone QRSy, skrócenie i obniżenie/ uniesienie ST, sinusoidalne ST, szeroki, wysoki, spiczasty T większy od R w minimum 2 odprowadzeniach

Zaburzenia elektrolitowe należy podejrzewać u każdego pacjenta z niewydolnością nerek, oparzeniami, cukrzycą i niewydolnością krążenia


Leczenie:
1. Oceń ABCDE
2. 12 odprowadzeniowe EKG, monitor, jonogram
3. Wyklucz rzekomą hiperkaliemię

Łagodna 5,5-5,9 mmol/L
- usunięcie z organizmu poprzez żywice jonowymienne: Calcium Resonium 15 g 4x dziennie doustnie, 30 g 2x dziennie doodbytniczo
- monitoruj stężenie potasu i glukozy
- rozważ przyczynę i zapobiegaj nawrotom


Umiarkowana 6-6,4 mmol/L i Ciężka > 6,4 mmol//L

- Leczenie ratunkowe + pomoc specjalisty

Zmiany w EKG: spiczaste , spłaszczone/nieobecne P,
szerokie QRSy sinusoida, bradykardia, VT?

Tak                                                           Nie

Chroń serce:

Wapń: i.v. 10 ml 10% chlorku wapnia
lub 30 ml 10% glukonianu wapnia
w ciągu 5-10 min, nie przy glikozydach
- powtórz EKG
- rozważ powtórzenie dawki po 5 min


Przesunięcie K do komórki:

- 25g glukozy (50 ml 50%, 125 ml 20%) + 10 jednostek krótkodziałającej insulicy w 15 min i.v. [ryzyko hiperglikemii]
- Salbutamol 10-20 mg w nebulizacji
- Wodorowęglan sodu 8,4% 50 mmol w 30 min, po NZK w szybkim bolusie, powoduje kwasice wewnątrzkomórkową, obciąża krążenie sodem, utrudnia wymianę gazową, powoduje martwice, z solami wapnia wytrąca węglan


Usunięcie K z organizmu:

-Dializa
- Furosemid 0,5-1 mg/kg m.c./24h (jednokrotnie 20 mg)


Monitoruj stężenie potasu i glukozy

Rozważ przyczynę hiperkaliemii i zapobiegaj nawrotom


W ZK podaj wapń, wodorowęglan, insulinę +glukozę, podłącz dializę (w NZK wszystko szybko)

Monoterapia Salbutamolem jest mało skuteczna

niedziela, 29 października 2017

Równowaga kwasowo-zasadowa


Równowaga pomiędzy jonami o charakterze kwaśnym i zasadowym. Utrzymanie stałego pH, czyli jonów wodorowych w przestrzeniach wewnątrz- i zewnątrzkomórkowych.

H+ 45-35 mmol/L --pH 7,35-7,45


Przy NZK oddychanie beztlenowe komórek powoduje wzrost stężenia jonów H i spadek pH, czyli zakwaszenie.

Hemoglobina łatwiej oddaje tlen w środowisku kwaśnym, dlatego w NZK ryzykowne jest podawanie wodorowęglanu sodu!!!



Mechanizmy regulujące stężenie wodoru:

Układy buforowe krwi i tkanek

Płuca

Nerki

Wątroba



Bufor wodorowęglanowy HCO3-/ H2CO3

Bufor fosforanowy H2PO4-/HPO4-2

Bufor białczanowy H

Bufor hemoglobinianowy

………

Bufory neutralizują/pochłaniają związki zarówno kwaśne jak i zasadowe


CO2 + H2O = H2CO3 = H+ + HCO3-


Bufor wodorowęglanowy


Równanie Hendersona- Hasselbalcha

pH= HCO3-/pCO2       metabolizm/oddech (21-26/35-45)


pH- ujemny algorytm dziesiętny ze stężenia jonów wodorowych



Parametry gazometrii krwi tętniczej:

pH: 7,35-7,45

PaCO2/pCO2- ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla we krwi tętniczej: 35-45 mmHg

PaO2/pO2- ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej: 75-100 mmHg

eCO2- całkowita zawartość CO2 w osoczu: 22-28 mmol/L

SpO2- saturacja: 95-98%

HCO3- - standardowe stężenie wodorowęglanów 21-26 mmHg

BE- nadmiar lub niedobór zasad



Tętnica udowa lub promieniowa, najcieńsza igła+ 2ml strzykawka, płuczemy strzykawke heparyną, kąt 45 st, kłujemy, aspirujemy. Najlepiej i najłatwiej na tętnicy promieniwej na odciągniętym nadgarstku.



Gazometria żylna 1,5-2cm przyśrodkowo od tętnicy udowej.


Rotametr- maszyna do gazometrii.


pH= HCO3-/pCO2



Kwasica oddechowa: wzrost pCO2 spowodowany upośledzoną eliminacją przez płuca
Astma, POChP, zapalenie płuc, obrzęk płuc
Wyrównanie: wzrost HCO3- przez produkcje w nerkach
Zasadowica oddechowa
Hipewentylacja, nerwice
Wyrównanie: nerki wypłukują HCO3- (potrzebują czasu)
Kwasica metaboliczna: spada stężenie HCO3-
Utrata przez nerki, przewód pokarmowy lub nadmierne wytwarzanie kwasów (redukcja kwasu H+), kwasica ketonowa w cukrzycy, kwasica mleczanowa we wstrząsie
Wyrównanie: hiperwentylacja
Zasadowica metaboliczna
Spowodowana utratą kwasów, wymioty, biegunki, leczenie diuretykami
Wyrównanie: bradypnoe

NP.: Astma + hiperwentylacja= pH w normie






wtorek, 10 października 2017

Leki cz. II

Adenozyna

naturalny nukleotyd purynowy, zwalnia przewodnictwo w węźle A-V. Okres półtrwania 10-15s.

Roztwór 3 mg/1ml (2ml, 4ml)

Działania niepożądane:
- nadciśnienie tętnicze, wzrost ciśnienia śródczaszkowego
- bradykardia, blok A-V, AF, kołatanie serca
- ucisk, ból w klatce, pieczenie, lęk, ból i zawroty głowy, niewyraźne widzenie, uderzenie gorąca
- nudność, metaliczny posmak
- duszność, hiperwentylacja, skurcz oskrzeli
- zaczerwienienie skóry

Przeciwwskazania:
- ciężkie niedociśnienie tętnicze
- niewyrównana niewydolność serca
- zespół chorego węzła zatokowego
- blok A-V II i III stopnia
- zespół długiego QT
- astma, POChP
- nadwrażliwość na tlen

Przerwać podaż, gdy wystąpi:
- dławica piersiowa, blok A-V
- ciężka bradykardia
- asystolia lub NZK
- ciężkie niedociśnienie tętnicze
- niewydolność oddechowa
wtedy adenozyna może wywołać drgawki

W WPW adenozyna może zblokować AF z niebezpieczną prędkością komór.

Alternatywy: ATP ewentualnie 2,5-5 mg Werapamilu

Interakcje:
- Dipirydamol nasila działanie Adenozyny
- Aminofilina, Teofilina i inne ksantyny są antagonistami Adenozyny
- Może wchodzić w reakcje z innymi lekami zaburzającymi przewodnictwo w mięśniu sercowym.

SVT: szybkie i.v. co 1-2 min
I dawka: 6 mg
II dawka: 12 mg
III dawka: 12 mg
Każdorazowo pchamy solą fizjologiczną (metoda na 2 strzykawki)

W grupie pacjentów po przeszczepie serca, przyjmujących Dipirydamol lub Karbomazepinę dawkę początkową należy zmniejszyć do 3 mg.

Dzieci (niewskazane?):
I dawka: 0,1 mg/kg m.c. (max. 6 mg)
II dawka: 0,1 mg/kg m.c. (max. 6 mg) ?
III dawka: 0,2 mg/kg m.c. (max. 12 mg) ?


Metoprolol (Beta-bloker)


Działania niepożądane:
- zmęczenie, osłabienie, brak tchu, zaburzenia snu
- zimne kończyny, bradykardia
- mdłości, biegunka

Przeciwwskazania:
- ostra faza zawału mięśnia sercowego
- nadwrażliwość na beta-adrenolityki
- blok A-V, bradykardia, kwasica metaboliczna
- niewyrównana niewydolność serca, hipotensja
- wstrząs kardiogenny, zespół chorej zatoki
- ciężka niewydolność tętnic obwodowych
- nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
- choroby płuc ze skurczem oskrzeli

Interakcje:
- z Ca-blokerami potęguje hipotensje i bradykardie
- z glikozydami bradykardie
- z antykatecholaminami niedociśnienie

Zmniejsza efekt katecholamin i działa kardioprotekcyjnie w OZW

Częstoskurcz, miarowy, wąski, oporny na adenozynę i stymulacje nerwu błędnego
Napadowe SVT
AF i trzepotanie przedsionków dla kontroli częstości komór
- Metoprolol 2-5 mg co 5 min do dawki całkowitej 15 mg
- Propranolol 100 ug/kg powoli w 3 równych dawkach co 2-3 min


Blokery Kanału Wapniowego


Werapamil: 2,5-5 mg w 2 min.
powtarzalnie 5-10 mg co 15-30 min do max. 20 mg (jeśli nie ma efektów ubocznych)
- SVT lub napadowe SVT

Diltiazem: 250 ug/kg powtarzalnie 350 ug/kg
- AF lub trzepotanie przedsionków

Zwalniają przewodnictwo, wydłużają okres refrakcji w węźle A-V, wygaszają arytmie ze zjawiskiem re-entry. Są szkodliwe w zespole WPW.


sobota, 23 września 2017

Wkłucia

Obwodowy dostęp dożylny i.v.:
- grzbietowa strona dłoni
- grzbiet stopy (wg EPLS- wątpliwe)
- dół łokciowy

Kaniula o największym świetle dla danej żyły

Leki pchamy 20 ml płynu i podnosimy kończynę na 10-20s., by leki szybko dotarły.



Dostęp doszpikowy i.o.:
ma wszystkie zalety centralnego, ale jest szybszy i łatwiejszy, leki pchamy 2-5ml bolusem

Wstrząs zdekompensowany: wkłucie do 5min.

i.o. wykonujemy gdy zawiodły 3 próby i.v. lub zajmują >90s., szczególnie u dzieci <6r.ż.

Dostęp z wyboru w PEA i asystolii

Sprzęt: igły trójkątne do 6 m-ca -18G
                                   6-18 m.ż. - 16G
                                    >18 m.ż. - 14G
pistolet strzela na głębokość 0,5-1,5 cm.

Punkt wkłucia:
< 6r.ż.: przednio-przyśrodkowa część kości piszczelowej 2-3cm poniżej guzowatości piszczeli (bocznie)
>/=6r.ż.: przyśrodkowa strona piszczeli, 3cm powyżej kostki przyśrodkowej lub na bocznej stronie kości udowej, 3cm powyżej kłykcia bocznego.
Dodatkowo: kość ramienia, mostek.

Wprowadzenie:
1. Dezynfekcja miejsca i znieczulenie
2. Stabilizacja
3. Igła 90st do powierzchni
4. Wkręcaj dopóki nie przejdzie części korowej 1-2 cm
5. Usunięcie prowadnika, bolus płynów (brak obrzęku podskórnego -> potwierdzenie)

Powikłania:
1. Wyznaczenie (przerwij podaż i zaaspiruj)
2. Zator <1% o ile igły są bliskie daty jałowości
3. Infekcja, zapalenie szpiku, posocznica
4. Złamanie
5. Martwica skóry

Stan stabilny -> i.o. zastępujemy i.v.
Nie zakładamy na złamaną i obrzękniętą kończynę



Cewnikowanie żyły szyjnej zewnętrznej

od kąta żuchwy, uwidacznia się po uciśnięciu nad obojczykiem

Procedura:
1. Głowa poniżej serca
2. Odkażenie, wprowadzenie igły w stronę serca
3. Zaaspirować, zabezpieczyć



Centralny dostęp dożylny:

lepsza dla leków drażniących naczynia, inotropowych, resuscytacyjnych oraz przy monitoriwaniu ośrodkowego ciśnienia żylnego

Żyła udowa: przyśrodkowo od tętnicy, połowa odległości pomiędzy olcem biodrowym górnym przednim a spojeniem łonowym.

Technika:
1. Zewnętrzna rotacja nóg
2. Zdezynfekowanie miejsca wkłucia, znieczulenie
3. Igła ze strzykawką pod kątem 45st, aspiracja
4. Przyszywanie cewnika, plastrowanie

Powikłania:
- żyła udowa: perforacja jelita, krwiak okolicy pachwinowej, zaotrzewnowej, zapalenie septyczne stawu biodrowego, zakrzepica żyły nerkowej
- żyła podobojczykowa lub szyjna wewnętrzna: krwiak opłucnej, odma, tamponada, zaburzenia rytmu, porażenie przepony, zespół Hornera, nakłucie t. szyjnej

sobota, 16 września 2017

Tachykardia >100/min

Napadowy Częstoskurcz SVT
- Amiodaron: wskazany gdy inne leki nie mogą być stosowane lub są nieskuteczne, a chory nie jest klasyfikowany do zabiegu ablacji. 300mg w ciągu 20-60 min, następnie 900 mg/24h.
- Morfina: wskazana w leczeniu bólu, dawka 2-5mg (max 20 mg).
- Metoprolol: wskazany w SVT, kołataniu serca, początkowo 5 mg 1-2 mg/min, powtarzalnie co 5 min, do ustąpienia objawów, max 20 mg.

Objawy niepokojące:
1. Wstrząs: hipotensja (skurczowe <90 mmHg), blady, spocony, zimny, splątany.
2. Omdlenie: przemijająca utrata przytomności spowodowana zaburzeniem perfuzji mózgu.
3. Niewydolność serca: obrzęk płuc, wątroby, obwodowe, nadmiernie wypełnione żyły szyjne.
4. Niedokrwienie mięśnia sercowego: bóle stenokardialne, EKG
+ skrajna częstość rytmu >150/min zmniejsza rzut serca i przepływ wieńcowy, <40/min zbyt duża objętość wyrzutowa.

W nawracających epizodach tachy (np.: AF) z objawami niestabilności które same ustają kardiowersja jest nieskuteczna.

Napady Morganiego-Adamsa-Stokesa (MAS) niewydolny rytm zastępczy okresowo wygasa prowadząc do utraty przytomności.

Tachykardia z tętnem

- oceń stan badaniem ABCDE
- podaj tlen, załóż wkłucie i.v.
- monitoruj, EKG, ciśnienie krwi, SpO2
- rozpoznaj i lecz odwracalne przyczyny (szczególnie przy Tachykardii Zatokowej)

Objawy niepokojące?
- wstrząs
- omdlenie
- niedokrwienie mięśnia sercowego
- niewydolność serca

 Niestabilny                                                                              Stabilny                

Kardiowersja do 3 prób                                               Szerokie                                Wąskie
(w trakcie przygotowań                                                                                                         
jeśli częstoskurcz jest wąski                                                                                                     
        i miarowy rozważ Adenozynę)                                                                                                         

Amiodaron 300 mg i.v.                                                                                                   
w ciągu 10-20 min                                                                                                  

Kolejna kardiowersja                                                                                                 

Amiodaron 900 mg/24h                                                                                               

Szerokie

Niemiarowy                                                                          Miarowy          

        Pomoc Specjalisty!                                                     Nie wiadomo jaki mechanizm
                Możliwy rytm:                                                                SVT z blokiem odnogi           
               - AF z blokiem odnogi                                             - postępowanie jak w wąskim miarowym
lecz jak wąskie (Amiodaron wywoła VF)                                   VT lub nieznany mechanizm    
                 Polimorficzny VF                                              w którym ww. postępowanie nie pomogło  
          - Magnez 2g w 10 min                                              - Amiodaron 300 mg w 20-60 min
(żadnych leków wydłużających QT                                                                                      
np.: amiodaron chyba że w ZK)                                                                                      
    

Wąskie
Niemiarowe                                                                           Miarowe 
       
- prawdopodobnie AF                                                    - stymulacja nerwu błędnego
           kontroluj rytm komór                                                (próba Valsalvy, masaż zatoki przez
- beta bloker i diltiazem                                                                  5s po osłuchaniu!)
            (zwalnia rytm)                                                         - Adenozyna i.v., szybki bolus 
- amiodaron lub digoksyną                                                          6 mg; 12 mg; 12 mg
(przy rozwijającej się niewydolności)                                         kolejne dawki co 1-2 min
- leki przeciwzakrzepowe,                                             - monitorowanie rytmu        
gdy trwa >48h                                                                                                 

                                                                                                           Przywrócony rytm zatokowy? 
      
                                        Tak                                                            Nie
                                          Prawdopodobnie PSVT                              Pomoc specjalisty!
                                     w mechanizmie re-entry                                                      
                                                                                                         Możliwe trzepotanie przedsionków
                                     Jeśli nawraca, podaj adenozynę                   kontroluj beta-blokerami
                                                                                                       i rozważ profilaktykę antyarytmiczną



Napadowe SVT

Amiodaron 300 mg
w 20-60 min

Rozważ beta-bloker


Wąskie, miarowe:
1. Tachykardia zatokowa: wyrównawcza, gorączka, wysiłek, stres, niedokrwistość, hipowolemia -- leczenie przyczynowe.
2. Tachyarytmia nadkomorowa: u pacjentów z chorobami serca mogą być źle tolerowane i wywoływać objawy dławicowe.
Częstoskurcz z węzła A-V ze zjawiskiem re-entry
3. Trzepotanie przedsionków: z blokiem A-V ok. 300/min, najlepiej leczyć jak VT.

Wąskie, niemiarowe:
1. Migotanie przedsionków
2. Trzepotanie przedsionków ze zmiennym blokiem A-V.
3. Wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy, adenozyna raczej nieskuteczna.

Szerokie, miarowe:
1. Nadkomorowy z blokiem odnogi
2. Czestoskurcz komorowy, poniżej rozwidlenia peczka Hisa
3. Zespół WPW + fala Delta
4. VT monomorficzny- QRSy jedno- lub wielokształtne 100-300/min, rzadko szybciej. Fala A-V jednocześnie z V-A powoduje hybrydowy zespół QRS.

Szerokie, niemiarowe:
1. Migotanie przedsionków z blokiem odnogi
2. Migotanie przedsionków w zespole WPW
3. Torsades de Pointes- polimorficzny VT, postać sinusoidalna, wydłużone QT. Czesto z hipomagnezemią i hipokaliemią.

Werapamil, diltiazem, adenozyna i digoksyna blokują A-V i mogą nasilać AF - lepsza kardiowersja.

Masaż zatoki: ucisk na tętnice szyjną, po osłuchaniu na wysokości chrząstki pierścieniowatej. Masaż i próba Valsalvy wykonujemy na leżąco! Jeżeli nie działają możemy wykluczyć trzepotanie przedsionków (uwidocznienie w 12 odpr EKG). U chorych z zawałem lub zatruciem naparstnicą mogą wywołać VF.

Kardiowersja:

Zmienna morfologia QRS może uniemożliwić synchronizacje.

ICD- rozrusznik kardiowerter-defibrylator -zawsze używaj rękawiczek!!! 40J. Może kurczyć mm. klatki piersiowej.

Bezpośrednia serca:
Dwufazowo: 10-20J
Jednofazowo: <50J

AF lub VT: jednofazowe: 200J
                    dwufazowe: 120-150J
Trzepotanie przedsionków lub SVT: jednofazowe: 100J
                                                               dwufazowe: 70-120J

Pacjenci OIT mogą być zależni od dodatkowego ciśnienia końcowo-wydechowego (PEEP) w celu utrzymania adekwatnego utlenowania, podczas kardiowersji, gdy spontaniczne krążenie potencjalnie umożliwia utrzymanie dobrego utlenowania krwi, szczególnie uzasadnione jest pozostawienie krytycznie chorego pacjenta do respiratowa podczas dostarczania wyładowania.

wtorek, 12 września 2017

Bradykardia < 60/min

Przyczyny sercowe: zawał, niedokrwienie mięśnia sercowego, zespół chorego węzła.
Przyczyny pozasercowe: reakcja wazowagalna, hipotermia, hipoglikemia, niedoczynność tarczycy, wzrost ciśnienia śródczaszkowego, zatrucie digoksyną, beta- i Ca- blokerami.

Może być fizjologiczna u sportowców, podczas snu lub leczenia beta-blokerami.

Bradykardia po przeszczepie -> Nie podajemy ATROPINY!!! -> Adrenalina 2-10 ug/min
- 1 mg w 500ml soli -> kropla co 3s -> 2ug
                                      kropla co 1s -> 6 ug
- 1 mg w 50ml soli -> 6 ml/h -> 2ug
                                    30 ml/h -> 10 ug

ZK w bradykardii -> asystolia
=> 0,5 mg atropiny + RKO

Atropina: ostrożnie przy OZW ponieważ podniesie HR i nasili chorobę. W przypadku bloku III st i Mobitz II prawdopodobnie nie zadziała.

BRADYKARDIA < 60/min
- ocena wg ABCDE
- podaj tlen jeśli wskazane, załóż wkłucie i.v.
- monitoruj, EKG, ciśnienie krwi, SpO2, 12 odpr EKG
- rozpoznaj i lecz możliwe przyczyny
Objawy niepokojące?
- wstrząs
- omdlenie
- niedokrwienie mięśnia sercowego
- niewydolność serca

TAK                                                                                                    NIE
1. Atropina 0,5 mg i.v. powtarzalna co 3-5 min
(max 3mg) działa tylko na węzeł S-A, mniejsza
dawka może wywołać działanie paradoksalne.

Pozytywna odpowiedź?          ->       TAK          ->        Ryzyko asystolii?
                                                                                      - ostatnio przebyty epizod asystolii
NIE                                         <-        TAK          <-     - blok A-V Mobitz II
                                                                                      - bok A-V III st
2. W międzyczasie:                                                      - pauzy komorowe > 3s.
- izoprenalina 5 ug/min
- adrenalina 2-10 ug/min                                                                    NIE
- alternatywne leki: aminofilnina,
dopamina, glukagon, glycopyrolate                                               Obserwuj
(alternatywa atropiny)

LUB
3. Stymulacja przezskórna

Pomoc specjalisty, stymulacja wewnętrzna

Elektrostymulacja z wyboru:
Brak reakcji na Atropinę, w oczekiwaniu na elektrostymulację można zastosować uderzenia w dolną, lewą część mostka 50-70/min i leki II rzutu:
- adrenalina: 2-10 ug/min w zależności od reakcji
- dopamina 2-10 ug/kg/min w zależności od reakcji
- glukagon 3 mg i.v., następnie wlew 3mg/h w przedawkowaniu beta i Ca-blokerami
- teofilina 150mg i.v. wlew w zawale ściany dolnej, po przeszczepie serca lub w urazie rdzenia kręgowego.

Stymulacja:
1) nieinwazyjna:
- stymulacja mechaniczna: uderzenia przedsercowe z wysokości ~ 10 cm, można modyfikować siłę -> nie daję tętna -> RKO
- elektrostymulacja przezskórna!
2) inwazyjna:
- czasowa elektrostymulacja endokawitarna. Elektroda w koniuszku prawej komory, energia < 1V ( jeśli nie działa, złe umieszczenie elektrod) zazwyczaj dochodzi do 3-4 V. Z elektrodami w odległości ~ 1 cm, pacjent jest okablowany i zabezpieczony. Elektroda może przebić ścianę prawej komory i trafić do osierdzia (tamponada, PEA, VF/pVT).
- stała elektrostymulacja z wszczepionego rozrusznika (rozrusznik do bradykardii, rozruszniki dwukomorowe do niewydolności serca - resynchronizacja, ICD), zazwyczaj wszczepione poniżej lewego obojczyka, defibrylacja min 8 cm od urządzenia. Jeśli jest wszczepiony pod prawym obojczykiem najlepiej użyć elektrody samoprzylepne w ułożeniu przednio-tylnym. Rozrusznik przy bradykardii i niewydolności serca. ICD defibrylują, stymulują i przerywają tachyarytmie. Wyłącza się przy magnesie, trzeba je od nowa programować. 40 J -> RĘKAWICZKI!


Elektrostymulacja przezskórna:

- również przy zatrzymaniu komór (obecne załamki P)

Powoduje dyskomfort, bolesny skurcz mięśni ściany klatki piersiowej -> analgosedacja:
- Midazolam 5 mg vs Diazepam 10 mg (diazepam lepiej relaksuje mięśnie, midazolam powoduje niepamięć wsteczną)
- Fentanyl 0,1 mg vs Morfina 5 mg

Tlen w stymulacji nie przeszkadza

Koniecznie należy okleić elektrody zgodnie z opisem (stymulacja najczęściej idzie w jedną stronę).
Jeżeli stymulacja nie działa, spróbuj innego ułożenia (elektrody szerzej lub przednio-tylne)
Quick combo najlepsze, zwykłe elektrody trzeba oklejać przód-tył bo nie defibrylują.
Oprócz zwykłych elektrod trzeba zamonitorować co najmniej z trzech odprowadzeni.

20/min -> należy ustawić na 60/min
30/min -> należy ustawić na 70/min
Zaczynamy od 30mA i powoli zwiększamy o 5mA do przechwycenia (QRS po każdej iglicy) najczęściej ~ 50-100 mA. Mogą pojawić się artefakty, pojawienie się załamka T po QRSie świadczy o prawidłowym przechwyceniu.

Elektrody do stymulacja od tych do defibrylacji muszą być oklejone min 2-3 cm odległości

Tętno badamy a tętnicy udowej ( na tętnicy szyjnej kurcze mięśniowe nie pozwalają zbadać, poza tym może kopnąć)

Na końcu dodajemy 10 mA.

Zaburzenia elektrolitowe - MAGNEZ

HIPOMAGNEZEMIA < 0,6 mmol/L Przyczyny: - utrata przez przewód pokarmowy, poliuria - niedożywienie, zaburzenia wchłaniania - alkoho...